Stephan Wetzels
Denken en Zijn

Wanhoop in haar lelijkste gedaante: de wraak van Hamas tegen Israël

~Op zoek naar menselijkheid~

Op sociale media leidt het oorlogsconflict tussen Hamas en Israël tot voorspelbare en bekende patronen. Enerzijds zien we alle steun voor Israël, en anderzijds wat pogingen tot nuancering en begrip voor Hamas. Omdat inhoudelijke discussie vrijwel nooit goed mogelijk is op sociale media, zien we vooral korte uiteenzettingen gepaard gaan met een karrenvracht aan bronverwijzingen en boekvermeldingen die een gelijk zouden ondersteunen, waarvan het niet waarschijnlijk is dat velen die zullen gaan lezen om hun originele standpunt bij te stellen. In deze korte overweging zal ik nader stilstaan bij de poging tot nuancering en begrip voor Hamas zoals die kan worden opgemerkt.

Zover ik de discussie kan overzien, gaat de argumentatie van mensen die de kant van de Palestijnen kiezen, of op zijn minst een zeker begrip tonen, vrijwel altijd als volgt:

Jarenlange provocaties, vernedering en dreiging vanuit Israëlische kant, hebben geleid tot een hopeloze situatie, op grond waarvan mensen in een uitzichtloze toestand zijn beland. De schrijnende leefomstandigheden waarin de inwoners van Gaza al lange tijd verkeren, als gevolg van Israëlisch handelen met op zijn minst technologische bijdragen uit het Westen, en zeker ook door het Westerse onvermogen om op te treden, hebben geleid tot deze acties die voortkomen uit een diepgaand gevoel van wanhoop.

Het begrip wanhoop is hier leidend. Deze wanhoop zou de grondslag zijn voor wat er nu gebeurt. En we zouden niet zo verbaasd moeten zijn dat jarenlang wegkijken deze consequenties heeft. Hier en daar wil iemand nog wel stellen ‘dat geweld nooit goed is’, maar er sijpelt toch duidelijk begrip door voor wat er plaatsvindt, als een soort logisch gevolg. Een ‘Ik snap het wel’.

In deze redeneringen verschanst zich een rechtvaardigingsgrond op basis van causaliteit, waarbij het ‘oog om oog, tand om tand’-principe onderliggend is. Immers, als je kennelijk iemand drijft tot totale wanhoop, moet je niet verrast zijn dat hij terugslaat, en hoe. What comes around goes around. En zeker; wraak en vergelding zijn heus goed te begrijpen. Dat geldt ook voor de wanhoop die ontstaat door jarenlange bedreiging, vernedering en provocatie zoals wordt aangedragen.

Maar het probleem zit er toch hierin. Het afslachten van bijvoorbeeld achteloze festivalgangers en het tentoonspreiden van naakte lichamen van geëxecuteerde Israëlische vrouwen als een soort trofee zijn helemaal geen wanhoopsacties. Er zitten componenten in die heel misschien nog wel iets in de verte met wanhoop van doen hebben, maar veel meer iets zeggen over cultuur en diepgewortelde mentaliteit. 

En als iemand om voor mij ontoegankelijke redenen toch gelooft dat dit zuivere wanhoop is, omdat hij per se graag aan de kant van de strijdende Palestijnen wil blijven staan, dan moet hij zich toch bedenken dat dit van alle mogelijke manieren van hoe de wanhoop zich kan uitdrukken, de aller aller aller lelijkste is. Het gezicht van wanhoop kent bovendien andere uitdrukkingsvormen.  John Henry Newman beschrijft in A Grammar of Assent (1870) bijvoorbeeld pagina’s lang de verschrikkelijke onderdrukkingen van de vroege christenen die eeuwenlang nergens veilig hun stad en land hadden. Het was in tijden soms zo lang, zo hevig en toch zonder verzet dat ‘te midden van martelingen zelfs de heidense omstanders tot medelijden werden bewogen.’ (P.  473). 

Maar tegelijkertijd beschrijft Newman de enorme geesteskracht die hij haast angstaanjagend vindt waarmee ze in staat bleven om zonder geweld hun onderdrukkers tegemoet te blijven treden -dat zelf de beul niet meer wist waar hij het zoeken moest- en hoeveel ontzag en navolging dat uiteindelijk opleverde, zonder dat dit zomaar toe te schrijven zou zijn aan het verlangen naar onsterfelijkheid of kerkelijke organisatie. Dat is veel te simpel gedacht. (P. 477).

Hoe uitzichtloos hun omstandigheden ook waren, hoe wanhopig de werkelijkheid ook voor ze was; verleid tot moord, verkrachting en verminking werden ze gewoonweg niet. Ook dat zegt iets over cultuur en diepgewortelde mentaliteit.

Niemand kan wellicht aan dat verheven beeld (nu) (nog) (hier) voldoen, maar tegelijkertijd worden we wel geconfronteerd met het tegengestelde. En hoezeer iemand ook voor de Palestijnse zaak is, het kan geen kwaad dat andere beeld van wanhoop voor de geest te halen en de kracht daarvan te begrijpen en de zwakte van barbaarse wraak en exhibitionistische vergelding gewoon te benoemen.

Als je werkelijk hart voor de Palestijnse zaak hebt, dan is het eerste wat je te doen staat benoemen dat deze manier van menselijkheid en mensbeeld de absoluut verkeerde is. 

Want zolang die niet veranderen zullen, blijft de toestand nu en voor altijd en overal uitzichtloos en wanhopig, terwijl het duidelijk is dat zowel Israël als de Palestijnen recht hebben op een leven van vrede en uitzicht.

Leave a comment


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.


Georgette

1 jaar ago

Interessant om te lezen!

Jos Collignon

7 maanden ago

Sjonge Stephan Wetzels, Ik heb me vluchtig in je verdiept. Stilaan had ik over de jaren als onbewezen stelling ontwikkeld dat je voor de praktijk helemaal niets hebt aan filosofen omdat voor hen nadenken een soort verheven en vooral theoretisch spel is. Ver verwijderd van moraliteit. Jouw verhaal hierboven geeft mij geen enkele aanleiding daar vanaf te stappen. Als je het over je familie had gehad die onder het puin werden begraven na bombardementen, over je broers die werden getreiterd en omgebracht, over nichtjes die werden verkracht, over je opa wiens olijfboomgaard ‘s-nachts keer op keer werd vernield, dan zou dit hele verhaal hier niet staan met jouw naam eronder. Het internationaal recht, ook niet zaligmakend, verdient verre de voorkeur boven jullie gedachtenoefeningen.

Stephan Wetzels

7 maanden ago

Over het algemeen hou ik van scherpe reacties, maar het moet wel inhoudelijk ergens op slaan. Dit gaat al mis bij het ‘vluchtige verdiepen’. Of je verdiept je ergens in of je doet iets vluchtig. Ik denk dat je vooral het laatste gedaan hebt. En dat blijkt ook wel: Erg op de persoon, sterk generaliserend en zonder enige vorm van inhoudelijke onderbouwing.

Wat een flauwekul om op basis van een artikel dat gaat over de vraag hoe je om kunt gaan met de ellende die je overkomt anders dan ‘oog om oog tand om tand’ op de meest gruwelijke manier die we ons kunnen voorstellen alle filosofen af te schrijven. Eveneens verwerp ik de suggestie dat ik van een gelijke barbaarsheid zou getuigen indien mij iets dergelijks is overkomen. Filosofen zeggen dan: volstrekt incommensurabel. Ik hoop in ieder geval dat ik vanuit christelijke principes handel zoals Newman die opmerkt en daarbij geen afgeslachte vrouwen tentoonstel als trofee. Dat geldt net zo goed voor de Israëlieten natuurlijk.

Je bent een geweldige cartoonist, maar wellicht heeft het jarenlang tekenen van generalisaties dit in de hand gewerkt. Doodzonde man!

Stephan Wetzels

7 maanden ago

Naschrift: Jos heeft inmiddels sportief aangegeven dat het wat aardiger had gekund.

Cees

3 maanden ago

Beste Stephan Wetzels,

Ik raad je aan eens op YouTube naar de video’s van Aaron Bastani, Ilan Pappe, Chris Hedges en Norman Finkelstein te kijken (beslist niet oppervlakkig of vluchtig). Misschien dat dan je ogen open gaan. Dit zijn gerespecteerde wetenschappers/historici/journalisten die haarfijn uitleggen hoe e.e.a. tot de situatie aldaar geleid heeft.
Let vooral op de cynische term ¨ mowing the lawn¨ in de video’s waarin Finkelstein spreekt, zoals die door het Israëlische leger gebezigd wordt. Over menselijkheid en mensbeeld gesproken.

Stephan Wetzels

3 maanden ago

Daar gaat dus mijn hele artikel niet over, maar goed…

Abonneren


 

Verschenen

Copyright 2024 Stephan Wetzels © All Rights on Texts Reserved.
Bezoek aan dit persoonlijke archief is gehouden aan de voorwaarden te vinden onder "Over deze website"